به بهانه میلاد پدر عزیزمان مولای متقیان امیرالمومنین علیه السلام که تا زنده بود نگذاشت کسی در شهرش، در اطرافش، در همسایگی اش گرسنه سر بر بالین بگذارد. نگذاشت یتیمی درد بی پدری را با دل و جان تحمل کند و نگذاشت بی عدالتی مثل درد امروز جامعه ما دامنگیر عموم مردم شود. به امید روز دیدار ولی عصرمان امام زمان عج می مانیم تا بار دیگر عدالت و طعم خوش امامت بر ذائقه وجودمان بنشیند...
مباد سفره رنگین تان کپک بزند
خلاف میل شما چرخکی فلک بزند
به پاس بان محل بسپرید نگذارد
گرسنه ای سر این کوچه نی لبک بزند
شما به پاکی ایمان خویش شک نکنید
درخت دین جماعت اگر شتک بزند
شما به پاکی باغات خویش شک نکنید
اگر هنوز گلویی دم از فدک بزند
رها کنید علی را که مثل هر شب خویش
به زخم کهنه ونان جوش نمک بزند
امیر قافله گیرم که عزم جنگ کند
نشسته اند سواران! که را محک بزنند؟
شعر از محمدمهدی سیار
